Γρηγόρης: Είμαι ο Γρηγόρης και τρέχω βιαστικός,
είμαι στο φανάρι και στέκομαι ορθός!
Κοιτάζω έξω απ' το φανάρι μου! Όλοι οι οδηγοί τρέχουν μόλις δουν το πράσινο .
Μα και όλα τα παιδιά τρέχουν να περάσουν πάντα από τις διαβάσεις, όταν με βλέπουν.
Όλα είναι χαρούμενα και τα χαιρετώ κάθε πρωί!
Το μεσημέρι σαν γυρίζουν απ' το σχολείο είναι διπλά χαρούμενα! Μερικά μάλιστα σιγοτραγουδούν και τα τραγουδάκια που έμαθαν στο σχολείο.
Τι όμορφα! Αυτό το τραγούδι μιλάει για εμάς τα φανάρια στον δρόμο. Θα λάμψω με το πιο λαμπερό μου φως από την χαρά μου!
Μα τι βλέπω, αυτό το κοριτσάκι , γιατί δεν περνά τον δρόμο;
Ώρα το παρατηρώ , κρατά στα χέρια του αυτά τα χαρτομάντιλα και τα δίνει στους περαστικούς.
Αυτοί όμως δεν του δίνουν σημασία. Α! να τώρα που άναψε το κόκκινο φανάρι πλησιάζει αυτό το αυτοκίνητο. Πάλι προσπαθεί να δώσει τα χαρτομάντιλα. Μα γιατί κανείς δεν θέλει να πάρει χαρτομάντιλα;
Βλέπω το πρόσωπό της είναι τόσο θλιμμένο! Είναι τόσο κουρασμένο!
Χμ! Τώρα πλησιάζει εκείνον τον άντρα και του δίνει κάτι.
Δεν μπορώ να δω καθαρά από εδώ. Τι μπορεί να κάνει; Είμαι σίγουρος πως δεν είναι ο πατέρας της.
Τι αδικία!
Άλλα παιδιά περνούν χαρούμενα τα φανάρια τραγουδώντας κι άλλα ζητούν λίγα χρήματα!
Πιστεύεις πως εγώ δεν έχω καρδιά;
Ας είμαι ένα μικρό ανθρωπάκι στο φανάρι, νιώθω αυτή την λύπη στο πρόσωπο της μικρής.
Γιατί να υπάρχουν παιδιά που χαίρονται και παιδιά που ζητούνε μια στάλα χαράς;
Η μικρή καρδούλα μου θα σπάσει, δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό!
Ένα μικρό αγόρι με την μητέρα του περνούσε εκείνη την ώρα από τον δρόμο κοιτούσε το φανάρι για να περάσει αλλά…
Αγόρι: Μαμά, κοίτα το φανάρι είναι μπλε! Πώς να περάσω τώρα;
Μητέρα: Έλα , Κωστάκη, όνειρα βλέπεις; Τα φανάρια δεν είναι μπλε, είναι πράσινα και κόκκινα.
Αγόρι: Μα μαμά! Κοίτα!
Μητέρα: Ααα! Έχεις δίκιο, αλλά να ο τροχονόμος , αυτός θα βρει σίγουρα την βλάβη.
Κύριε τροχονόμε, κοιτάξτε αυτό το φανάρι έγινε μπλε!
Τροχονόμος: Χα, χα! Μα τι λέτε κυρία μου είναι ποτέ δυνατόν; Τα φανάρια είναι πράσινα και κόκκινα . Ποτέ μπλε!
Σε λίγο θα μου πείτε πως το κόκκινο έγινε φούξια! Χα χα χα!
Αγόρι: Μα η μαμά έχει δίκιο, ελάτε να το δείτε!
Τροχονόμος: Χμ! έχεις δίκιο μικρέ, Ώρα να φωνάξω τον Δήμαρχο , αυτός θα γνωρίζει καλύτερα.
Γρηγόρης: Α! νάτος ο κύριος Δήμαρχος με τους τεχνικούς. Μάλλον θέλουν να διορθώσουν την βλάβη, που να ξέρουν ότι η βλάβη δεν είναι από τις λάμπες μου, αλλά από την καρδιά μου!
Μερικές φορές οι μεγάλοι δεν βλέπουν πράγματα που τα βλέπουν τα παιδιά.
Δήμαρχος: Είναι ανήκουστο! Δεν έχει ξανασυμβεί στην πλατεία του Δημαρχείου μπλε φανάρι! Τεχνικέ γρήγορα , τις λάμπες, βρες αμέσως την βλάβη.
Τεχνικός: Δεν υπάρχει πρόβλημα στις λάμπες, κύριε Δήμαρχε, όλες λειτουργούν σωστά.
Δήμαρχος: Τότε ψάξε στα καλώδια.
Ο τεχνικός ψάχνει και πάλι δεν βρίσκει κάτι.
Τεχνικός: Ούτε τα καλώδια έχουν πρόβλημα, είναι πολύ καλά!
Δήμαρχος: Μα τι συμβαίνει τέλος πάντων τεχνικέ; Βρες γρήγορα τι συμβαίνει.
Όλα στην πόλη θέλω να λειτουργούν με αρμονία και τάξη!
Αγόρι: Κύριε Δήμαρχε.
Δήμαρχος: Το θέλεις μικρούλη, δεν βλέπεις πως έχουμε σοβαρή δουλειά; Πρέπει να διορθώσουμε την βλάβη στο φανάρι.
Αγόρι: Ξέρω γιατί το φανάρι είναι μπλε.
Δήμαρχος: Χα! Χα! Μικρέ ωραίο αστείο! Πως το ξέρεις; Είσαι τεχνικός; Γίνανε και τα πρωτάκια τεχνικοί!
Αγόρι: Το φανάρι έγινε μπλε, γιατί βλέπει εκείνο το κορίτσι.
Δήμαρχος: Το κορίτσι εκείνο ; Το μικρό κοριτσάκι που πουλά χαρτομάντιλα στους περαστικούς; Μα υπάρχουν χιλιάδες τέτοια παιδιά σε όλο τον κόσμο.
Κορίτσι φίλη του αγοριού: Ακριβώς κύριε Δήμαρχε, το φανάρι βλέπει το κορίτσι και δεν μπορεί να το βοηθήσει . Στεναχωριέται και έχασε το χρώμα του.
Δήμαρχος: Υπάρχει τρόπος να ξαναγίνει πράσινο;
Παιδιά: Αν κάθε παιδί είναι χαρούμενο
Αν κάθε παιδί έχει στέγη και ζεστή αγκαλιά
Αν κάθε παιδί δεν κάθετε λυπημένο στου δρόμου την γωνιά.
Όλα τα παιδιά του κόσμου
Έχουν ανάγκη από φροντίδα
Έχουν ανάγκη από παιχνίδι
Έχουν ανάγκη να μάθουν γράμματα
Έχουν ανάγκη από ασφάλεια.
Μονάχα εσείς που είστε μεγάλοι,
μονάχα εσείς οι δυνατοί,
μπορείτε να προσφέρετε,
την χαρά σε κάθε μικρό παιδί.
Δώστε χρήματα να ανοίξουν σχολεία
πάρκα με παιχνίδια
με χαρά και ευτυχία
κανένα παιδί λυπημένο!
κανένα παιδί τρομαγμένο!
Χαρά στα μάτια των παιδιών
Λουλούδια στα παρτέρια των δρόμων
Ουράνιο τόξο στην άκρη του ουρανού!
Γρηγόρης (το φανάρι): Με όλα αυτά που γίνονται στην πλατεία αρχίζω και πάλι νιώθω παράξενα. Α! κοίτα το χρώμα στα χέρια μου ξανάγινε πράσινα! Κι έχω και μια μικρή κόκκινη καρδιά που χτυπά στο στήθος μου.
Χαμογελώ στα παιδιά! Νομίζεις ότι δεν με βλέπουν; Όχι! Με καταλαβαίνουν , νιώθουν κάθε μου σκέψη και κάθε συναίσθημα.
Κατάφεραν να βοηθήσουν την μικρούλα. Ο Κωστάκης μου είπε πως ο κύριος Δήμαρχος την πήγε σε ένα σπίτι που υπάρχει στην πόλη για μικρά ορφανά κορίτσια. Ψάχνει να βρει μια ανάδοχη οικογένεια ώστε να ζήσει όπως όλα τα παιδιά.
Είμαι τόσο χαρούμενος που έστω για λίγο σταμάτησε αυτή η αδικία που γίνεται σε βάρος των παιδιών!
Αυτό το δρώμενο θα το βρεις στο βιβλίο μας : "Κυκλοφορώ με ασφάλεια κυκλοφορώ με χαμόγελο".
