Θέλεις να εκφράσεις μιαν αλήθεια; Πες ένα παραμύθι!
Αυτή η τακτική ακολουθείτε εδώ και πολλά χρόνια. Ίσως και από την στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να επικοινωνεί με τον λόγο, στην χαραυγή της ιστορίας.
Θέλεις ένα παράδειγμα;
Ο μεγάλος μυθοποιός Αίσωπος. Σαν δούλος δεν μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα, να εκφράσει τις απόψεις του και να θίξει τα «κακώς κείμενα».
Δημιούργησε λοιπόν μύθους, όχι με ανθρώπους, αλλά με ζώα. Οι πρωταγωνιστές, στους μύθους του Αισώπου, έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Έτσι, χωρίς να επιτίθεται άμεσα, εξέφραζε αλήθειες, οι οποίες έμειναν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου.
Πότε ο κόσμος είχε ανάγκη να ακούσει τέτοιες ιστορίες;
Στον Μεσαίωνα , την σκοτεινή αυτή περίοδο της ιστορίας του ανθρώπου, που απαγορεύονταν πολλές ελευθερίες ο άνθρωπος, ο ανήσυχος άνθρωπος, βρήκε τρόπους να εκφραστεί.
Εκφράστηκε με το θέατρο της κούκλας, μια και το θέατρο ήταν απαγορευμένο. Οι πλατείες και τα σοκάκια γέμιζαν από κόσμο ώστε να παρακολουθήσουν μια παράσταση και μέσα από αυτή να εκτονωθούν, αλλά και να εκφράσουν τα «θέλω τους» με έναν ανώδυνο τρόπο.
Στην Ελλάδα υπάρχει κάτι ανάλογο;
Σκεφτείτε τους συμβολισμούς και τα μηνύματα που δίνει ο λαϊκός μας ήρωας Καραγκιόζης . Αγαπητός σε όλους, γονείς και παιδιά, έδρασε σε μια άλλη εποχή, όμως συνεχίζει να είναι επίκαιρος.
Ας μιλήσουμε πάλι για την κούκλα.
Η κούκλα με την παράξενη διάστασή της, αλλά και την δυναμικότητά της, εισέρχεται στην ζωή μας με έναν τρόπο μαγικό.
Ξεκινώντας η παράσταση παρουσιάζεται ευθύς μια άλλη πραγματικότητα, που μπορεί να είναι τόσο αληθινή όσο και αυτή που ζούμε!
Παράλληλα όμως μπορεί να παίζεται και αυτό που θα θέλαμε να ζήσουμε. Στην παράσταση με μια κούκλα παρουσιάζονται ηρωισμοί, όνειρα, φαντασιώσεις, φοβίες, έτσι μας βοηθά αυτή η μικρή, άψυχη κατά τα άλλα, κούκλα να μας φτάσει στην θέαση του εσωτερικού μας εαυτού.
Η μικρή αυτή κούκλα εισέρχεται ήπια στο χώρο και στον χρόνο μας. Μας εμπλέκει συναισθηματικά και μας κάνει να πάσχουμε και να συμπάσχουμε. Την ακολουθούμε χωρίς αντίσταση. Θέλουμε να υπάρχει, να μας κοιτά, να μας μιλά. Κι εμείς να αποκρινόμαστε ακόμη κι αν γνωρίζουμε πως δεν είναι παρά μόνο μια κούκλα.
Αυτούς τους συμβολισμούς τις πραγματικότητας, τους μεταφέρουμε στην παράσταση. Ο καθένας αποκομίζει από μια παράσταση κάτι που έχει ανάγκη, ένα κομμάτι ίσως από τον ίδιο του τον εαυτό.
Τα μηνύματα μερικές φορές είναι τόσο ξεκάθαρα, ώστε τα παιδιά τα νιώθουν και τα κάνουν κτήμα τους.
Τα κάνουν ένα επαναλαμβανόμενο τραγούδι ,που το ακούς παντού στο σχολείο αμέσως μετά την παράσταση!
Μην απορείς, αυτά τα συνθήματα και τα τραγούδια είναι ο σπόρος για την στάση ζωής, που θα υιοθετήσει πολύ αργότερα το παιδί.
Θέλεις να δεις κι εσύ την ιστορία της Ελευθερίας;
Πιστεύω να κατάλαβες η Ελευθερία τι σημαίνει!
Μπορείς να βρεις την ιστορία της Ελευθερίας στο βιβλίο μας Ήρωες.
