Μέγας Βασίλειος
Στην Ελλάδα τιμούσαν και τον Άγιο Βασίλειο τον Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας την πρώτη Ιανουαρίου. Ο Άγιος αυτός αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες μορφές του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Για αυτό και η εκκλησία μας τον ονόμασε Μέγα. Η ιστορία έχει δώσει το επίθετο Μέγας σε ελάχιστους ανθρώπους που διακρίθηκαν για την προσφορά τους στην ανθρωπότητα, όπως στον Μέγα Αλέξανδρο και τον μέγα Κωνσταντίνο.
Αυτός ο χαρακτηρισμός δόθηκε και στον Βασίλειο για την προσφορά του.
Με πνεύμα αγάπης για τον συνάνθρωπο διαμοιράζει την περιουσία του και δημιουργεί μια πολιτεία μόνο για τους φτωχούς, την Βασιλειάδα. Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία καθιστώντας την πρότυπο κέντρο περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερα κοινωνικά ατόμων. Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για την φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών αρρώστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Το παράδειγμα της Βασιλειάδας το πήραν και άλλες μητροπόλεις έτσι ώστε όλοι μαζί υπενθύμιζαν στους προνομιούχους κι πλούσιους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινό χριστιανικό τρόπο.
Ενδιαφέρετε για τα προβλήματα όλων των ανθρώπων αι αυτό μαρτυρούν οι επιστολές του στις οποίες προσπαθούσε να λύσει τα προβλήματα των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων.
Ο Μέγας Βασίλειος είχε ασθενική φύση και γι αυτό κοιμήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 379 μ. Χ. σε ηλικία μόλις 49 ετών.
Στην κηδεία του συμμετείχαν άνθρωποι από διαφορετικές εθνότητες αλλά και από διαφορετικές θρησκείες, αυτή ήταν η μαρτυρία των ανθρώπων για την μεγάλη ευεργεσία που δέχτηκαν από τον Μέγα Βασίλειο.
Η παράδοση
Η παράδοσή μας θέλει τον Μέγα Βασίλειο έναν στρατοκόπο – οδοιπόρο, έναν άνθρωπο που γυρίζει πόλεις και χωριά και βοηθά τους ανθρώπους, αυτό άλλωστε έκανε και στην επίγεια ζωή του ο άγιος.
Δεν γνωρίζει τραγούδια αλλά γράμματα. Πραγματικά ο Μέγας Βασίλειος ήταν πολυγραφότατος και πολλά από αυτά τα συγγράμματα του αποτελούν επιστημονικές πραγματείες.
Το πνεύμα του Μεγάλου Βασιλείου είναι το πνεύμα της προσφορά και όχι της επίδειξης.
Ένα έθιμο που πραγματοποιούνται στα χωριά της Καππαδοκίας μέχρι το 1922 ήτα και το ακόλουθο, συνδεδεμένο με την λατρεία του Αγίου.
Την νύχτα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς οι άνθρωποι της Καισάρειας ξεκινούσαν για τα σπήλαια που ήταν έξω από την πολιτεία και έλεγαν πως από εκεί είχε περάσει ο Άγιος.
Οι μετέχοντες κρατούσαν αναμμένες δάδες. Επικεφαλής της πομπής πήγαιναν οι ιερείς , ακολουθούσαν μουσικά όργανα. Οι νοικοκυρές κουβαλούσαν δίσκους και ταψιά με διάφορα φαγητά. Όλοι προχωρούσαν με χορευτικό βάδισμα στον ρυθμό των μουσικών οργάνων.
Όταν έφθαναν στην σπηλιά κρεμούσαν σ ένα δέντρο τα φαγητά πιστεύοντας ότι θα τα ευλογήσει ο Άγιος.
Στην Ελληνική ύπαιθρο οι αγρότες ζητούν να ακουμπήσει στο ραβδί του όπως οι παλαιοί Ραψωδοί και να τους πει λόγους παραμυθίας.
Βασίλη πόθεν έρχεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;
Από την μάνα μ’ έρχομαι και στο σκολειό μου πάγω
Κάτσε να φας , κάτσε να πιεις
Κάτσε να τραγουδήσεις
Εγώ τραγούδια δεν γροικώ
Ξέρω την Άλφα – Βήτα,
Βασίλη αν ξέρεις γράμματα πες μας την Άλφα- Βήτα
Και στο ραβδί του ακούμπησε
Να ειπεί το Αλφαβητάρι
Και το ραβδί του ήταν ξερό
Χλωρούς βλαστούς επέτα
Κι απάνω στα κλωνάρια του
Περδίκια κελαηδούσαν
Όχι περδίκια μοναχά
Αλλά και περιστέρια.
Δες την ιστορία της βασιλόπιτας σε αυτό το video.
Ποιος είναι ο αληθινός Αϊ Βασίλης;
Όποιος κι αν είναι ο Αϊ Βασίλης εμείς τον πιστεύουμε και για μια νύχτα τουλάχιστον γινόμαστε πάλι παιδιά και περιμένουμε τα δώρα.
Και οι δυο άγιοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την απόλυτη προσφορά στους ανθρώπους.
Την προσφορά χωρίς να σκέφτονται την κόπωση ή τους κινδύνους. Έτσι λοιπόν δεν πειράζει να επιλέξουμε τον Santa Claus με όλο το γοητευτικό παραμύθι που τον συνοδεύει.
Ας μιλήσουμε όμως στα παιδιά και για τον δικό μας τον Άγιο. Ζυμωμένο με την ψυχή και την συνείδηση του Έλληνα ο Μέγας Βασίλειος θέλει να προσφέρει σε όλους και προ πάντων στα μικρά παιδιά.
Αφού διαβάσουμε την ιστορία του Αϊ Βασίλη
Να μια ωραία ιδέα! Ας γίνουμε κι εμείς για μια μέρα ο Αϊ Βασίλης της γειτονιάς μας. Σίγουρα θα έχουμε κάποια παιχνίδια που δεν τα χρειαζόμαστε πια. Σίγουρα θα έχουμε κάποια ρούχα που δεν τα φοράμε. Ας τα συσκευάσουμε λοιπόν και ας τα χαρίσουμε . Υπάρχουν πολλά «κοριτσάκια που πουλούν σπίρτα» στην γωνιά του δρόμου. Ένα μικρό δώρο θα τους έδινε τόση χαρά!