Η μανούλα γιορτάζει και σήμερα!

Σήμερα γιορτάζει η μανούλα!

2 Φεβρουαρίου, η γιορτή της Υπαπαντής.

Η Παναγία και ο Ιωσήφ φέρνουν το μικρό Χριστούλη στον ναό.

Το έθιμο στους Ισραηλίτες, εκείνα τα χρόνια, ήταν να έρχεται η μητέρα και το βρέφος στον ναό για να αγιαστεί. Εκεί υπήρχε ένα γέρος ιερέας, ο Συμεών . Αγαπούσε πολύ Τον Θεό και ήθελε να δει Αυτόν που θα λύτρωνε τον λαό, από τα βάσανα του. Έτσι και έγινε, όταν ο Χριστούλης μπήκε στην εκκλησία στα χέρια της Παναγίας, ο Συμεών τον αγκάλιασε και είπε: Τώρα μπορώ να φύγω από αυτόν τον κόσμο, γιατί αντίκρισα Τον Σωτήρα.

Υπαπαντή σημαίνει συνάντηση. Είναι ακριβώς αυτή η στιγμή που ο Χριστούλης κάθισε στην αγκαλιά του γέροντα Συμεών, που τον περίμενε τόσα χρόνια!

Έτσι γίνεται και σήμερα με τα μωράκια. Η μητέρα πηγαίνει στην εκκλησία το παιδάκι όταν γίνει σαράντα ημερών. Ο ιερέας του διαβάζει μια ειδική ευχή για να είναι το μωράκι γερό και καλό στην ζωή του αλλά και η μητέρα του.

Η Τέχνη

Ας δούμε την γιορτή με τα μάτια των ζωγράφων.

Παρατηρούμε πίνακες που απεικονίζουν την Υπαπαντή του Χριστού με διαφορετικές τεχνοτροπίες.

Σημειώνουμε τις διαφορές

Στα χρώματα
Στον φωτισμό της σκηνής
Στα πρόσωπα
Ποια είναι τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος στην σκηνή αυτή;
Γνωρίζω τα ονόματά τους;

Παίζω το παιχνίδι της παρατήρησης.

Παρατηρώ την εικόνα.
Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να θυμηθώ τα πρόσωπα και τα αντικείμενα της εικόνας.
Ποιος θα βρει τα περισσότερα;
Το κάνω και μια δεύτερη φορά. Μήπως τώρα μπορώ να βρω περισσότερα;

Ας θυμηθούμε.

Πως ήμουν κι εγώ μωράκι;

Φέρνω στο σχολείο τις φωτογραφίες της βάφτισής μου και συγκρίνω πως ήμουν τότε και πως είμαι τώρα.

Είναι ένα παιχνίδι για την γνώση και ευαισθητοποίηση της έννοιας του χρόνου.

Είναι ένα παιχνίδι επίσης για την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης του παιδιού.

Δες τι καταφέρνω τώρα που μεγάλωσα.

Κάνουμε μια λίστα με πράγματα που έκανα όταν ήμουν μωράκι και πράγματα που κάνω τώρα, παρατηρώ τις διαφορές.
Υιοθετώ υγιείς συμπεριφορές τώρα που μεγαλώνω.