Το θέατρο της κούκλας είναι:
Τέχνη:
Είναι θέατρο. Ο ηθοποιός είναι η κούκλα ή οποία ζωντανεύει από τις κινήσεις και τον λόγο του χειριστή της. Οι αρχές του θεατρικού λόγου της κίνησης, των σκηνικών, του φωτισμού είναι ανάλογες με αυτές του θεάτρου σε μικρότερες ( όχι πάντα) αναλογίες.
Στην τέχνη αυτή συμμετέχουν όλες οι άλλες τέχνες:
1 η ζωγραφική , γλυπτική και γενικά οι εικαστικές τέχνες.
Χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε την κούκλα μας. Από μια απλή κούκλα που την δημιουργούν παιδικά χέρια, ως μια περίτεχνη μαριονέτα, οι εικαστικές τέχνες είναι απαραίτητες.
2 η μουσική
Μας δίνει τον ρυθμό της κίνησης. Χωρίς λόγια, η κούκλα θα κινηθεί με μουσική υπόκρουση.
3 Ο λόγος, η λογοτεχνία.
Οι ιστορίες, τα παραμύθια, τα καθημερινά γεγονότα που θα μετατραπούν σε παράσταση χρειάζονται την λογοτεχνία για να αποδοθούν κατάλληλα.
4 Ο χορός , η κίνηση:
Είναι απαραίτητη η πλαστική κίνηση της κούκλας, ώστε να είναι αληθοφανείς οι κινήσεις της.
Γοητευτικός είναι ο χορός του χειριστή με την κούκλα.
Έτσι διαπιστώνουμε πως το θέατρο της κούκλας αποτελεί μια πολυτέχνη!
Το θέατρο της κούκλας είναι αγωγή
Με την κούκλα σαν μέσο μπορούμε να «διδάξουμε» τα πάντα και αυτά να γίνουν κατανοητά από το παιδί.
Σύμφωνα με τον Jean Piaget τα παιδιά της ηλικία τριών έως πέντε έχουν έντονη την αντίληψη του «ανιμισμού». Δίνουν ψυχή στα άψυχα αντικείμενα. Αυτό βοηθάει ώστε το παιδί να κατανοήσει έννοιες μέσα από την προσωποποίησή τους . Μέσα δηλαδή από το θέατρο της κούκλας. Με άλλους τρόπους διδασκαλίας δεν θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα.
