Πρώτη μέρα στο σχολείο
Λίγα λόγια για το φανταστικό μας Νηπιαγωγείο.
Για τις ανάγκες του προγράμματος μας δημιουργήσαμε ένα φανταστικό Νηπιαγωγείο. Μπορεί να μοιάζει με το δικό σας. Θα προσπαθήσουμε με αυτόν τον τρόπο να αναλύσουμε και να επεξεργαστούμε τις δραστηριότητες που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μέσα στην τάξη.
Ο καθένας επιλέγει αυτό που νομίζει ότι είναι πιο κοντά στις ανάγκες του και στις ανάγκες των μαθητών που έχει κοντά του κάθε φορά.
Η δασκάλα του σχολείου είναι η κυρία Βερενίκη. Όσο για τους μαθητές της, αυτούς θα τους γνωρίσουμε στην πορεία. Επιλέξαμε παιδιά που επιτρέπουν να υπάρχει ένα χρώμα πολυπολιτισμικότητας και διαφορετικότητας μέσα στο σχολείο.
Καλωσόρισμα των παιδιών, μας μιλάει ο Νικόλας.
Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα στο σχολείο. Πήγα το πρωί με την μαμά, φοβόμουν στην αρχή δεν ήξερα ποιους θα έβρισκα εκεί. Ευτυχώς βρήκα τον φίλο μου τον Πέτρο που μένουμε στην ίδια γειτονιά και παίζουμε μαζί τα απογεύματα. Η δασκάλα μας η κυρία Βερενίκη μας χαιρέτησε και μας οδήγησε μέσα στην τάξη.
Στην συνέχεια έδωσε στις μαμάδες και στους μπαμπάδες ένα μικρό δώρο!
Δες εδώ και κάτι ακόμη ενδιαφέρον: Οι κούκλες του μήνα
Μπήκαμε στην τάξη και καθίσαμε στα παγκάκια. Η κυρία Βερενίκη γελαστή είχε φέρει μαζί της ένα μεγάλο κύβο, ένα παιχνίδι.
Πολύ μου άρεσε η ιδέα να παίξουμε και όχι να αρχίσουμε μαθήματα για γράμματα και αριθμούς όπως μου έλεγε ο παππούς.
Κυρία Βερενίκη: Παιδιά ήρθε η ώρα να πούμε όλοι μαζί μια δυνατή καλημέρα!
Όλα τα παιδιά: Καλημέρα!
Κυρία Βερενίκη: Τώρα θα πούμε μια καλημέρα με την κανονική μας φωνή και θα χαιρετήσουμε το παιδάκι που κάθεται δίπλα μας.
Νικόλας: Τι κρίμα που ο Πέτρος ήταν μακριά! Είπα όμως καλημέρα σε ένα κορίτσι με καστανά μαλλιά που την λένε Πηνελόπη.
Κυρία Βερενίκη: Παιδιά μου στο σχολείο θα γίνουμε όλοι μαζί μια παρέα και θα είμαστε φίλοι με όλα τα παιδιά.
Εδώ έχω το ζάρι με διάφορους χαιρετισμούς, θέλετε να τους γνωρίσουμε και να χαιρετήσουμε τον νέο μας φίλο με αυτόν τον τρόπο;
Το ζάρι των χαιρετισμών, οι κάρτες των χαιρετισμών.
Αυτό το παιχνίδι είναι ιδανικό για να διδάξεις στους μικρούς μαθητές πώς να νιώσουν ασφαλείς και να γνωρίσουν τους νέους τους φίλους.
Η κυρία Βερενίκη έριξε το ζάρι και είδαμε έναν χαιρετισμό.
· Πες «γεια» κουνώντας το χέρι σου.
· Στείλε φιλάκια σε όλους τους φίλους.
· Δώσε το χέρι σου.
Κυρία Βερενίκη: Εσείς παιδιά ποιόν χαιρετισμό θα πραγματοποιήσετε με τον φίλο σας;
Ο Πέτρος κι εγώ σηκωθήκαμε και κάνε ένα κύκλο χτυπήσαμε τους πωπούς μας και μετά τα χέρια μας φωνάζοντας δυνατά :Καλημέρα!
Ενθαρρύνετε τα παιδιά να βρουν και άλλους χαιρετισμούς, είναι ένας τρόπος να σπάσει ο πάγος της πρώτης ημέρας και τα παιδιά να παίζουν και να γελούν σε ένα όμορφο κλίμα.
Πως αλλιώς μπορούμε να παίξουμε το παιχνίδι των χαιρετισμών.
Τα παιδιά μπορούν να καθίσουν σε ένα κύκλο. Ο κάθε παίκτης κυκλικά παρουσιάζει τον χαιρετισμό. Καλούμε τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν διαφορετικές φωνές και αστείες γκριμάτσες για να δημιουργήσουμε ένα χαρούμενο κλίμα.
Αυτοί οι χαιρετισμοί μπορούν να παιχτούν είτε όταν είμαστε καθισμένοι, είτε όταν είμαστε όρθιοι.
Δείτε εδώ μια μεγάλη συλλογή χαιρετισμών που μπορεί να αποτελέσει υλικό για τους χαιρετισμούς της κάθε ημέρας.
Οι χαιρετισμοί δεν είναι μονάχα για καλημέρα.
Κάθε φορά που ολοκληρώνουμε μια ρουτίνα στην τάξη ενθαρρύνουμε τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τους χαιρετισμούς.
· Στην παρεούλα
· Στο τέλος της ημέρας
· Όταν ολοκληρώνετε μια εργασία
· Στην χειροτεχνία
· Στο παιχνίδι στην αυλή.
Τα παιδιά θα μάθουν πως οι χαιρετισμοί δεν έχουν χρόνο, μπορούν να πραγματοποιηθούν οποτεδήποτε και μας φέρνουν πιο κοντά.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους χαιρετισμούς και αλλιώς.
Εκτυπώνουμε τις κάρτες των χαιρετισμών δυο φορές. Κόβουμε όλες τις κάρτες και τις ανακατεύουμε. Τις γυρίζουμε από την ανάποδη πλευρά και τα παιδιά θα βρουν και τα ταιριάξουν τα ζευγάρια των χαιρετισμών. Πρόκειται για ένα παιχνίδι μνήμης.
Τοποθετούμε τις καρτέλες των χαιρετισμών γύρω στην τάξη για να ενθαρρύνουμε την γνωριμία των μαθητών μέσα στην ημέρα.
Εκτυπώνουμε τις κάρτες για κάθε μαθητή και τις δένουμε όλες μαζί σε ένα βιβλιαράκι. Κάθε παιδιά θα δείξει και στο σπίτι τους χαιρετισμούς.
Τοποθετούμε τις καρτέλες στο πάτωμα γύρω στην τάξη. Οι μαθητές περπατούν και χαιρετούν τον συμμαθητή τους με τον τρόπο που τους δείχνει η κάρτα την οποία βρίσκουν. Το παιχνίδι αυτό μπορεί να γίνει με την υπόκρουση του ταμπουρίνου ή με μουσική υπόκρουση.
Τα χέρια μας χαιρετούν αλλά παίζουν
κουκλοθέατρο και θέατρο σκιών.
Στο φανταστικό μας Νηπιαγωγείο
Σήμερα η κυρία Βερενίκη μας έφερε διαφορετικές κάρτες του παιχνιδιού των χαιρετισμών.
Δεν υπήρχαν άνθρωποι επάνω σε αυτές παρά μόνο τα χέρια. Έτσι κι εμείς από την θέση μας παραστήσαμε όλες τις στάσεις των χεριών και τους χαιρετισμούς.
Παίξαμε κι αλλιώς:
Τα χέρια χορεύουν με την μουσική και μόλις αυτή σταματήσει χαιρετάμε με την συγκεκριμένη στάση.
Κρυφτήκαμε πίσω από ένα τραπέζι και δείχναμε μόνο τα χέρια μας χαιρετώντας τον φίλο μας όπως είχαμε δει στις κάρτες.
Το κάθε παιδί διαλέγει μια κάρτα και παριστάνει στην συνέχεια τον χαιρετισμό πίσω από το τραπέζι κι τα άλλα παιδιά προσπαθούν να καταλάβουν για ποιον χαιρετισμό πρόκειται.
Τότε ο Πέτρος είχε την ιδέα!
Πέτρος: Γιατί δεν μπαίνουμε πίσω από το κουκλοθέατρο να παρουσιάσουμε τα χέρια μας, χωρίς να μας βλέπουν οι άλλοι;
Τα παιδιά το δέχτηκαν με πολύ μεγάλη χαρά. Κάθισαν μπροστά από την μικρή σκηνή του κουκλοθεάτρου, σαν να έβλεπαν μια παράσταση κι άρχισαν δυο- δυο να παρουσιάζουν τους χαιρετισμούς τους. Μερικές φορές που τους ξεχνούσαν τους βοηθούσε η κυρία Βερενίκη με τις κάρτες.
Από τις κάρτες των χαιρετισμών στο θέατρο σκιών.
Σήμερα η κυρία Βερενίκη μας είχε ακόμη μια έκπληξη.
Στην οθόνη του κουκλοθεάτρου έβαλε ένα άσπρο σεντόνι, στην συνέχεια άναψε έναν προβολέα πίσω του, σβήσαμε όλα τα φώτα και όλοι χαιρετήσαμε με την σκιά των χεριών μας. Δείξαμε τους χαιρετισμούς πίσω από το σεντόνι κι ακούσαμε την ιστορία του θεάτρου σκιών.
Η κυρία Βερενίκη μας την αφηγήθηκε.
Παλιά πολύ παλιά όταν οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στις σπηλιές άναβαν φωτιά στην μέση της σπηλιάς και στους τοίχους έβλεπαν διάφορες σκιές, οι σκιές αυτές σιγά σιγά πήραν σχήμα και μορφή, από τα χέρια τους , από τα σώματά τους. Με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε το θέατρο σκιών.
Κωνσταντίνος: Κι αν δεν έχουμε σεντόνι; Μπορούμε να δείξουμε τις σκιές των χεριών μας στον τοίχο;
Κυρία Βερενίκη: Και βέβαια είναι και αυτό μια ακόμη μορφή θεάτρου σκιών, θέλετε να παίξουμε;
Ήταν πολύ διασκεδαστικό! Μπροστά από τον προβολέα βάζαμε τα χέρια μας και στον λευκό τοίχο απέναντι σχηματίζονταν σκιές και μας χαιρετούσαν. Μπορούσαμε να δημιουργήσουμε με τα χέρια μας και ζωάκια ή ανθρώπους. Όπως μας εξήγησε η κυρία Βερενίκη στην συνέχεια και αυτό είναι ένα είδος θεάτρου σκιών που το παρουσιάζουν σε χώρες του εξωτερικού.
Δείτε εδώ μερικές φιγούρες για να παίξετε κι εσείς το δικό σας θέατρο σκιών και να μας πείτε τις δικές σας ιστορίες.