Είμαι ο Φεβρουάριος το δεύτερο παιδί του γέρο- χρόνου. Είμαι λίγο στεναχωρημένος. Ξέρετε γιατί;
Ας σας πω την ιστορία.
Τον παλιό καιρό, μετρούσαμε το πέρασμα του χρόνου όπως οι Ρωμαίοι. Ξέρετε αυτοί οι στρατιώτες, που είχαν κυριαρχήσει κάποτε σε όλο τον κόσμο! Οι Ρωμαίοι λοιπόν έφτιαξαν δικό τους ημερολόγιο και τελευταίος μήνας ήμουν εγώ ο Φεβρουάριος. Δεν περίσσευαν λοιπόν οι ημέρες του χρόνου, δεν τους έβγαινε το μέτρημα κι έτσι με άφησαν με 29 ημέρες, επειδή ήμουν στο τέλος.
Όχι δεν σταματά η ιστορία μου εδώ.
Στην Ρώμη υπήρχε κι ένας αυτοκράτορας ο Αύγουστος. Θέλησε λοιπόν αυτός, να δώσει το όνομά του σε έναν μήνα. Ζήλεψε βλέπετε από τον άλλο αυτοκράτορα, τον Ιούλιο Καίσαρα, που έδωσε το όνομά του στον Ιούλιο. Ε, αυτός πήρε τον επόμενο μήνα και τον ονόμασε Αύγουστο. Έλα όμως που ο Ιούλιος είχε 31 ημέρες έτσι ο Αύγουστος είχε 30.
- Δεν είναι σωστό, φώναζε μέσα στην μεγάλη αίθουσα του θρόνου. Ο δικός μου μήνας, να έχει λιγότερες ημέρες από τον Ιούλιο. Δεν είναι ο Ιούλιος Καίσαρας ανώτερος από εμένα! Ο δικός μου μήνας θα έχει 32 ημέρες!
Κοίταξε τον σύμβουλο του και είδε πως αυτό δεν γινόταν.
-Τότε ας έχει 31 ημέρες, όσες και ο Ιούλιος. Είναι μια δικαίωση αυτό!
Σύμβουλος: Με όλο τον σεβασμό μεγάλε Αύγουστε, ούτε αυτό μπορεί να γίνει, διότι οι μήνες έχουν συγκεκριμένη σειρά μέσα στον χρόνο.
Όταν ένας μήνας έχει τριάντα μία ημέρες ο επόμενος έχει τριάντα. Είναι η χρονική σειρά.
Αύγουστος: Η χρονική σειρά λίγο με ενδιαφέρει. Το δικό μου όνομα θέλω να φανεί , έστω ισάξιο με του Ιούλιου Καίσαρα!
Σύμβουλος: Μα τότε θα πρέπει να βρείτε μια ημέρα και να την προσθέσετε στον μήνα σας, τον Αύγουστο.
Αύγουστος: Ωραία, λοιπόν θα πάρω την ημέρα του Ιουλίου και θα την προσθέσω στον δικό μου μήνα!
Σύμβουλος: Αυτό δεν γίνεται, θα διαταραχθεί η τάξη έτσι. Είναι και καλοκαίρι, οι ημέρες είναι μεγάλες. Ο κόσμος θα το καταλάβει.
Αύγουστος: Χα! χα! ο κόσμος δεν θα καταλάβει τίποτε. Με την εξουσία που έχω, ότι του πω θα καταλάβει.
Σύμβουλος: Ψάξτε, μεγάλε Αύγουστε, να βρείτε αλλού την ημέρα που σας λείπει. Ίσως, κάποια εποχή που οι ημέρες είναι μικρότερες.
Αύγουστος: Ποια είναι η εποχή, που οι ημέρες είναι μικρότερες;
Σύμβουλος: Ο Χειμώνας.
Αύγουστος: Θα πάρω από τον Δεκέμβριο τότε, την ημέρα που χρειάζομαι.
Σύμβουλος: Μα, αυτός είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου και έχει μεγάλες γιορτές.
Αύγουστος: Έχεις δίκιο, ας πάρω τότε από τον Ιανουάριο.
Σύμβουλος: Θα σας συμβούλευα, μεγάλε Αύγουστε, να μην πάρετε ημέρα από εκεί διότι είναι ο πρώτος μήνας του χρόνου . Είναι αφιερωμένος στον θεό Ιανό. Θέλετε ο Ιανός να σας γυρίσει το θυμωμένο του πρόσωπο;
Αύγουστος: Όχι! Και βέβαια όχι! Τι μπορώ να κάνω τότε; Ο Φεβρουάριος έχει είκοσι εννέα ημέρες είναι λειψός.
Σύμβουλος: Δεν πειράζει να έχει είκοσι οκτώ.
Αύγουστος: Μπορώ δηλαδή να πάρω την ημέρα που μου λείπει από εκεί;
Σύμβουλος: Μπορείτε. Εξ άλλου σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, κάθε χρόνο περισσεύουν μερικές ώρες στο μέτρημα. Θα μαζέψουμε αυτές τις ώρες και κάθε τέσσερα χρόνια θα του προσθέτουμε αυτή την ημέρα που του λείπει.
Αύγουστος: Έξοχα, υπέροχα!
Θέλεις να αποκτήσεις αυτή την κούκλα;
Να λοιπόν πως έχασα την μια μου ημέρα.
Κάθε τέσσερα χρόνια μου την ξαναδίνουν πίσω και τότε ο χρόνος έχει περισσότερες ημέρες, αντί 365 έχει 366.
Δεν είναι καλό όμως αυτό.
Ναι, ναι μην απορείτε. Στους ανθρώπους δεν αρέσουν οι αλλαγές και τα παράξενα πράγματα. Επειδή αυτός ο χρόνος έχει δυο εξάρια στο μέτρημα των ημερών του, τον λένε δίσεκτο και δεν τον θεωρούν καλό χρόνο.
Πιστεύουν ότι όλο και κάτι στραβό θα συμβεί εκείνη την χρονιά.
Επειδή έχω χάσει αυτή την ημέρα με λένε Μικρό, Μισό αλλά και Κουτσό και Κουτσοφλέβαρο!
Όμως το κανονικό μου όνομα σημαίνει καθαρίζω , αγνίζω, κάνω τα πράγματα όμορφα και αγνά!
Αυτό όμως συνέβαινε στην Ρώμη, εδώ στον τόπο μας έχω σχέση με τις φλέβες, που μέσα σε αυτές κυκλοφορεί το αίμα στο σώμα του ανθρώπου.
Που αλλού όμως υπάρχουν φλέβες;
Φλέβες είναι τα ποτάμια, που φέρνουν το νερό από τις πηγές που είναι ψηλά στα βουνά και το σκορπίζουν στους κάμπους και στην θάλασσα. Όταν είμαι εγώ στην Γη, τα ποτάμια φουσκώνουν από τα νερά των βροχών και από τα χιόνια.
Φλέβες έχουν και τα δέντρα, που σιγά- σιγά στέλνουν τους χυμούς από τις ρίζες στα κλαδιά κι έτσι ανθίζουν, με πρώτη- πρώτη την αμυγδαλιά.
Σε μερικά χωριά κάνανε το όνομά μου τραγούδι:
Πότε θα κάνει ξαστεριά
Πότε θα φλεβαρίσει.
Να φύγει δηλαδή ο βαρύς χειμώνας και να έρθει η άνοιξη, να έρθει η ελπίδα, η νέα ζωή.